Gönül susunca aşk ruhumun abadında!

tarafından **EviL** C.tesi Ağus. 14, 2010 12:22 pm

Kelam kar etmiyor...
Dilim ne söylese
Gözler durmadan dökse
İçim titreyerek bağrımı delse yetmiyor

Bir figan var sinemin derinliğinde
Yıllardır o anı bekleyen
Güne hasret çeken, hicran ile yüzleşen
Hüzünle bedelleşen, elemle halleşen nefes kesmiyor

Çaresiz ya sabır dedim
Kalbimin sahibini hakkıyla ne vakit bildim
Müddeti nefesi bir bir besteledim
Kendimden geçtim,iradeyi kefeninefeslendim

Aşk dediler, esrarını bildirmediler
Meşki terennüm ettiler, tefrikayı hiç görmediler
Talan edilen ne varsa, görmezden gelip geçtiler
Ehvenişer dediler, azimeti hakkıyla bilmediler

Çocuk niye ağlar
Annenin feryadını dünyevileşen kalpler nasıl duyar
Satılmış ruhlar aşk adına pazarlık niye yapar
Hakikat sinemde bir mahzunluk yaşar, gözlerim sessizce akar

Aşk; vecdi gönül için ikramı iksirdir
Bu güzelliğe ram olan, ne derdi bilir, ne yeis içindedir
Hak adına ne varsa illaki bir gönül dilidir, şereftir, latiftir,ülfettir
Kalp sahibiyle suhulet içinde abittir,lahzayı dildir, anberişahanedir

Mustafa CİLASUN